درباره غار بورنیک
واژه بورنیک در لغت به معنای مکان امن و مناسب است که اتفاقاً کاملاً
نیز با موقعیت قرارگیری و ویژگی های این غار همخوانی دارد. نزدیکی غار به
رودخانه و در معرض دید نبودن دهانه ورودی آن از جمله دلایل انتخاب این غار
به عنوان زیستگاهی مناسب برای انسان های غارنشین بوده است. در اطراف روستای
هرانده، دره ای وسیع به همین نام وجود دارد که غار بورنیک در انتهای یکی
از دره های منشعب از دره اصلی قرار دارد. در قسمت پایین دره هرانده،
رودخانه نمرود جریان دارد.
غار
بورنیک در ارتفاع 1950 متری از سطح دریا قرار دارد. ابعاد دهانه ورودی این
غار 10 در 15 متر و ارتفاع آن در حدود 6 متر می باشد. این غار شامل سه
تالار عظیم تاقدیسی است که طول تالار اصلی (تالار میانی) آن به حدود 500
متر می رسد. از ویژگی های جالب توجه در سقف غار، در معرض دید بودن شکاف
اولیه غار در این قسمت می باشد. نخستین تالار یا همان تالار بیرونی غار در
واقع از دو ایوان که حدوداً 2 متر اختلاف ارتفاع بایکدیگر دارند، تشکیل شده
است. شواهد و قراین موجود نشان می دهند که تالار بیرونی غار در دوره
غارنشینی محل سکونت انسان بوده چراکه در این قسمت آثاری همچون سفالینه های
متعلق به دوره های تاریخی مختلف بدست آمده است.
در سمت راست تالار
اصلی، دهلیزی به چشم می خورد که ظاهراً به عنوان محلی برای نگهداری حیوانات
مورد استفاده قرار می گرفته است. در گوشه چپ این تالار نیز، دهانه ورودی
تالار میانی غار به عرض 8 و بلندی 10 متر دیده می شود. تالار میانی در واقع
تالار اصلی غار بورنیک محسوب می شود. این تالار با شیب نسبتاً تندی به سمت
پایین امتداد می یابد. در انتهای دالان اصلی این تالار که در حدود 500 متر
طول دارد، راه ارتباطی این تالار با تالار سوم به چشم می خورد. در انتهای
تالار میانی چاهی به عمق 5 متر و دهلیزی به طول 6 متر وجود دارد. تالار سوم
به طورکلی از شیب تندی برخوردار است. در انتهای آن دهلیزی وجود دارد که
خود به تالاری با پرتگاه های متعدد ختم می شود که عمق برخی از آنها به بیش
از 20 متر می رسد. همچنین در این بخش از غار ستون های سنگی و استالاکتیت
های مخروطی زیبایی به چشم می خورد. عمیق ترین قسمت غار بورنیک در تالار سوم
واقع شده که در حدود 60 متر از سطح دهانه غار پایین تر است. به طورکلی غار
بورنیک حاصل فعالیت های زمین شناسی در این منطقه است.
اطلاعات گردشگری
این غار در 120 کیلومتری شرق تهران و نیز 12 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان
فیروزکوه واقع شده است. برای رسیدن به غار می توان از جاده تهران- فیروزکوه
استفاده کرد. از ابتدای روستای هرانده تا دهانه غار، پیاده در حدود دو
ساعت بطول می انجامد. بیشتر قسمت های این راه مسطح بوده اما بخش هایی از آن
با کوهپیمایی نیز همراه است. در طول مسیر وجود دشت بورنیک، مزارع و نیز
رودخانه نمرود بر جذابیت این راهپیمایی می افزاید. بطورکلی رفتن به غار
بورنیک بدون راهنمای مجرب توصیه نمی شود چراکه گذشت از خطرات بالقوه، هنوز
بخش هایی از این غار کشف نشده است.
امکانات و تجهیزات غارنوردی از ملزومات
بازدید از این غار محسوب می شود زیرا در برخی قسمت های غار نیاز به استفاده
از طناب جهت پایین رفتن می باشد. همچنین در بعضی بخش های غار افراد باید به
صورت سینه خیز از لابلای سنگ ها عبور کنند. بنابراین بهتر است افرادی که به
هر دلیل از فضاهای بسته و تاریک هراس دارند، از رفتن به اعماق غار بورنیک
خودداری کنند.
تاریخچه
غار بورنیک از جمله غارهایی است که در سال 1381 شمسی به عنوان یکی از آثار
ملی ایران به ثبت رسیده است. آثار و سفالینه های یافت شده در این غار نشان
می دهد که غار بورنیک در دوره های مختلف تاریخی محل سکونت انسان های
غارنشین بوده است.
نام: آسیا » ایران » تهران » غار بورنیک
گروه: جاذبه ها