دریاچه مهارلو

درباره دریاچه مهارلو

مهارلو نام دریاچه ای واقع در استان فارس است. عمیق ترین نقطه این دریاچه ی صحرایی حدود 2 متر است. آب دو رودخانه فصلی به نام‌های سلطان آباد وخشک شیراز به آن می ریزد. آب این دریاچه شور و یکی از بزرگ‌ترین منابع طبیعی نمک ایران به شمار می‌رود.

دریاچه مهارلو در جنوب شرقی شیراز و درغرب دریاچه بختگان واقع شده است. این دریاچه در غربی ترین نقطه جلگه شیراز قرار دارد. دریاچه مهارلو در اثر یک فرونشستِ ناودیسی بوجود آمده است و گسل جوان سروستان ازآن می گذرد.

آب این دریاچه بسیار شور می باشد که شوری آن به دلیل وجود دو گنبد نمکی در قسمت شرقی دریاچه است. در ماه‌های گرم سال که تبخیر آب زیاد است، میزان شوری دریاچه افزایش می یابد. درآب دریاچه کلرسدیم، سولفات سدیم ومنیزیم به وفور دیده می‌شود و همین امر باعث شده که یکی از بزرگ‌ترین منابع نمک آبی ایران به حساب بیاید. نمک به دست آمده از این دریاچه در صنایع پتروشیمی مورد استفاده قرارمی گیرد. آب دو رودخانه سلطان آباد وخشک شیراز و چند چشمه دیگراز قسمتهای غربی وشمالی به این دریاچه می ریزد.

دریاچه چهار منطقه ممنوعه شکار دارد این مناطق به شرح زیر می باشند:

• شمال: محدوده دریاچه مهارلو بعد از روستای نیلگونک تا روستای گشتگان بالا
• جنوب: محدوده جاده انجیر و جاده بخورد، روستای سیف آباد و حریم دریاچه تا روستای مهارلو
• شرق: محدوده روستای گشتگان بالا و در مسیر جاده خاکی به سمت روستای اعلی دولت و محدوده دریاچه تا روستای جاده انجیر
• غرب: محدوده دریاچه از روستای مهارلو تا برم شور پایین و حریم دریاچه تالاب بخورد تا محدوده روستای نیلگونک
  

در محل ورودی آبریزها، تالاب و نی زار وجود دارد و در سمت شرقی روستای گشتگان بالا تا روستای اعلی دولت منطقه ای کوهستانی وجود دارد که به دلیل اهمیت زیستگاهیش جزو این محدوده به شمار می رود.

تالاب مهارلو سه منبع مهم تامین کننده آب دارد که عبارتند از: رودخانه خشک شیراز که در فصلهای پر باران آب زیادی وارد این تالاب می کند، دشت سلطان آباد وزهکشی پل فسا ودر آخر چشمه های نیلگونک، بابونک که مقدار کمی آب وارد تالاب می کنند.

پوشش گیاهی و گونه های جانوری

پوشش گیاهی و گونه های جانوری گوناگونی دراین تالاب دیده می‌شود.

• پوشش گیاهی آن عبارتست از: جو، خارشتر، توت، انجیر، انار، بادام، بید و گروهی از گیاهان تالابی
• گونه جانوری آن شامل انواع مارمولکها، سوسمارها و لاک پشت‌ها می‌باشند. پرندگان بومی و مهاجر نیز در این منطقه دیده می شود که بعضی از آنها انواع سلیم ها، انواع آبچلیک ها، نوک خنجری و... می‌باشند.

اطلاعات گردشگری

دریاچه مهارلودر 18 کیلومتری جنوب شرقی شهر شیراز قرار دارد و نام‌های دیگر آن: مهلو، مهلویه و ماهلویه می باشد و نام قدیمی آن نیز جنکال است.

این دریاچه در شهرستان سروستان واقع شده است. روستاهای اطراف این دریاچه، بکت، کمال آباد، بر مشور، قنبری، هزاردره، انجیره و سیف آباد هستند و روستای مهارلو، که نام دریاچه نیز برگرفته از همین روستاست.

از کوههای مشرف به آن می توان کوه قلعه گریخته، شرقی و شمالی را نام برد. گونه های مختلفی از پرندگان در این دریاچه زندگی می‌کنند که مهم‌ترین آنها فلامینگو می‌باشد، تنحه، اردک سرسبز، مرغابی، آبچیلیک، چوکاو آنقوت ازانواع دیگر پرندگان این منطقه هستند.

این دریاچه صحرایی بوده و به دریای آزاد راهی ندارد. پهنای دریاچه 10 کیلومتر، طول آن 28 کیلومتر و وسعت آن 275 کیلومتر است که 54 درصد آن را آب، 22 درصد آن پوشش نمک و 26 درصد بقیه را گل هم تشکیل داده است که البته وسعت آن در ماه‌های پر باران تغییر می‌کند. ارتفاع آن ازسطح دریا 1460 متر می‌باشد وعمیق ترین قسمت آن حدود 2 الی 3 متر است و در بهار به علت تبخیر آب، عمق آن به 1متر می رسد.

تاریخچه

این مکان در سال 1385 با تصویب هیات وزیران جزو 7 منطقه گردشگری ایران درآمد ودر همان سال پرواز بالگردها از روی آن ممنوع اعلام شد. در خشک‌سالی سال 1387 تقریبا 90 درصد آب دریاچه خشک شد و به دنبال این خشکسالی جز نیزارها و تالاب‌های اقماری چیزی به جای نماند واز جمعیت 100 تا 150 هزار قطعه ای فلامینگو تنها 5 هزار فلامینگو باقی ماند.